Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

5 Mayıs 2010 Çarşamba

bi saaat oldu ancak gelebildim evime ...malumunuz öğrencilik işte.... o çok hoş ve aynı zamanda da bazen bıkkındıracak kadar kötü gidebilecek olan bi süreç ama hayatın anlam kazandığı,değerlendiği ve insanın kendini tanımlayabildiği en azından niye yaşadığına dair fikirlere sahip olduğu,sorguladığı,sorduğu,araştırdığı,gözlemlediği aşık olduğu ..........................ve bence en güzelide ankara da bi ankara lı kıza aşık olmak gibi bişey ankara da öğrenci olmak.. nice şiirler yazıldı ..şarkılar söylendi ve ankaralılara aşık olunmaması şeklinde olan tüm dayatmalara rağmen galiba aşık olmak istiyorum bu günlerde.. içim ayrı bi kıpır ... ve ankaralı olmayan birini istiyorum artık bu memur ve öğrenci şehrinde.. aslında bu gün çok güzel şeyler oldu ..seminere gittim .. tiyatroya gittim çok hoş şeyler yaşadım.. paylaşımlar edindim ve yazımın ilk cümlelerinde bile böylesine şeyler yazcağım aklıma gelmezdi .. gene sabahlamam gerekecek .. yarın gene deney var .. ve raporumu yazmadım daha ... ama uykusuzum .. gözlerim birbirini özleyen iki sevgili gibi kapanmak istiyorlar birbirlerine .. ah bende kapansaydım ne olurdu içimde yanan bu sevda yeline ... artık tövbe ankaralı sevmeyecem ... çünkü ankara da aşık olmamalı insan .. uslu uslu okulunu okumalı zaten yeteri kadar okululları zor .. e kardeşim yani hakkımız yokmu yani aşık olmaya .. o zaman bende istanbul uma gider orda aşık olurum ........ ama duy beni ey ankara ..... ben sende aşığım senin güneşinle uyanıyor ve havanı soluyorum ....

3 Mayıs 2010 Pazartesi

ben yazımı yazmıştım yani ev ödevimi yapmıştım ..:)ama her nedense yayınlamamıştım ...ve arada bi girerek takip eden birileri varmı diye ve başka arkadaşların yazılarına bakarak okuyarak zaman geçirdim.... o sayfada senin hiç tanımadığın tanıyamayacağın yüzlerini hiç görmediğin göremeyeceğin belkide ama aynı gökyüzünü paylaştığına emin olduğun ve belkide emin olacağın tek bilgi bu olacak gibi .... ama orda olduklarını bildiğin bileceğin ve içten içe sevindiğin ...birilerinin var olması duygusu bile beni heycanlandırmaya yetiyor artıyor bile..:)..aslında belki o size çok yakındır yani sizin oturduğunuz mahalleden biridir belkide aynı otobüse binip gidiyorsunuzdur işinize kimbilir..belkide bi başka çoğrafyadandır sizinle aynı dili konuşmayanların bolca olduğu bi ülkede ve yabancısı olacağın bi şehirde bi kasabada... galiba bu gecede iki kelimeyi bi araya getirmeyi beceremedim ...ama ben dünyadaki herşeyi yani payıma düşen kısmı (ki bende sahiplenmeliyim herkes gibi ) bu dünyada bi hatayı gördüğü zaman ;aynı hatayı kendisininde yapabileceğinin farkına varacak kadar asil olan ,ve küçükken annemizin bize dediği gibi bi parça ekmeği yerde gördüğümüz zaman onu alıp yükseğe bi yere koyanlara yarının doğacak olan aydınlık güneşi hediye olsun ..evet siz burda olmasanızda emin olun o güneş doğacaktır herşey yerli yerinde olacaktır öyleyse sahiplenin ve güneşin size vereceği ışığı alın ve hekesi herşeyi sevin .... hayata ve yarına dair umutlarınız hep filizlenmiş olsun ....