uzun bi aradan sonra tekrar yazmaya başladım yani başlıyorum ... :))ikinci bloğum yani.. ilk bloğu yazdığım zaman merak ettim nasıl olacak diye .. en sonda öykü ve ruhgezgini arkadaşlar sağolsun bana cesaret verdiler.. ve ben de tekrar yazıyorum ... özellikle öykü nün şu lafı çok hoşuma gitti.....yazmak bi çeşit terapi gibidir diye bunu düşündüm ve hoşuma gitti...galiba gerçekten öyle ... hani piskolojide şöyle bişey vardır... beyin boş kalmamalı ve hep meşgul olmalı diye.. yoksa beyin yapısı gereği negatife negatif objelere takılır ve onlarda mutsuzluk getirir...yazmakta biraz öyle bişey ... beyin dikkatini olumlu bişeye odaklıyor ve oda bizlere mutluluk getiriyor ..... yazmak ve yazmanın mutluluğuna varmak ve ondan vazgeçmemek .....yani en kötü ihtimallede olsa ona alışmak...ve alışınca da en çok sevmek ve vazgeçmemek.... hani sevgili sorar ya yada biz kendi kendimize sorarız seviyormıyummgerçekten diye ... aslında bence bütün mevzu alışmak ... ve seni sevdiğim için sana alışıyorum ... sana alıştığım için seni seviyorum .... vizeler yeni bitti... ve ankara da için içe sığmayacağı parkta dolaşırken taze çim kokularının burnumuzda bittiği bi mevsimdeyiz.... bahardayız ve ankara da bahar bütün betonarme yığınlarına rağmen güzel .....cemreler düşeli çok oldu.... yüreğime suya toprağa ve havaya .. nomalde yani literatürde üç tane cemre vardır ama benimkisinde dört tane olmuş.... çünkü her baharın yüreğe bi cemre düşüreceğine inananlardanım....önce yüreğe düşer sonra suya sonra toprağa ve sonra havaya .... tıpkı aşk gibi ...eski bi aşkınıza hatırlayın mesela .... ilk sevdiğiniz anı örneğin... önce yüreğiniz cız etmiştir... susamışsınızdır halbuki su içeli çok olmamıştır..... ve içiniz ısınır etiniz size ait değimiş gibi gelir ve size çok hafif gelir.... ve en son olarakta havanıza karışır aaşşkk......ve cemre dngüsü kendini bi başka bahara yani aşka saklar... sağlıcakla.. yazmayı özleyeceğimi umarak gidiyorum............